Windows Server 2019 Standard x 24 CORE

Nowy system Windows Server 2019 Standard to udoskonalona wersja popularnego systemu operacyjnego Windows Server 2016. Nadaje się do większości scenariuszy infrastruktur oraz do obciążeń serwera Microsoft SQL czy Microsoft SharePoint. Oprócz standardów bezpieczeństwa z Windows Server 2016 oferowane są efektywne funkcje ochrony przed zagrożeniami. Udoskonalono na przykład wirtualne maszyny (VM), które chronią wrażliwe aplikacje. Teraz obsługiwane są także wirtualne maszyny Linux. Administratorzy mogą ponadto w prosty sposób szyfrować segmenty sieci między serwerami. Nowością jest Windows Defender Advanced Threat Protection (ATP). To narzędzie w Windows Server 2019 Standard oferuje zapobiegawczą ochronę przed atakami i exploitami zero-day. Umożliwia również centralne zarządzanie całym cyklem bezpieczeństwa.

Funkcjonalne narzędzie do zarządzania serwerami

Windows Server w wersji 2019 umożliwia stosowanie scenariuszy chmury hybrydowej. Podstawą jest zaprezentowany w 2017 roku Honolulu Project. W ten sposób można łatwo połączyć istniejące środowiska Windows Server z nowymi usługami w chmurze. Dzięki temu użytkownicy mogą w prosty sposób zintegrować Azure Backup, Disaster Recovery, Azure File Sync oraz inne usługi Microsoft z istniejącymi infrastrukturami i aplikacjami. Oprogramowanie „Project Honolulu” zostało oficjalnie zaprezentowane wraz z publikacją Windows Server 2019. To narzędzie do zarządzania serwerami jest centralnym interfejsem do administrowania serwerami pracującymi - z lub bez GUI - pod Windows 2019, 2016 lub 2012R2. Ułatwia wykonywanie typowych czynności, takich jak monitorowanie wydajności czy konfiguracja serwera, ponieważ w Project Honolulu są one inaczej skonstruowane. Uproszczone zostało także zarządzanie usługami Windows w architekturach z mieszanymi serwerami.

Mniejsze kontenery i infrastruktury HCI

Windows Server 2019 Standard jeszcze bardziej niż do tej pory pomaga programistom przy modernizacji istniejących aplikacji, jeśli pracują one z technologiami kontenerowymi. Służą do tego obrazy kontenerów Server Core Basis systemu operacyjnego. Obrazy można zmniejszyć do jednej trzeciej ich obecnego rozmiaru. Dzięki temu również czas pobierania zostaje skrócony o około 72%. Dodatkowo obsługiwany jest Kubernetes – system open source do zarządzania kontenerami. Hiperkonwergentne infrastruktury (HCI) są już znane z Windows Server 2016 i programu Windows Server Software Defined. Również w Windows Server 2019 przydają się gotowe skonfigurowane rozwiązania HCI. Pomagają one przy realizacji zapotrzebowania na uprawnienia i moc obliczeniową, a przy tym są łatwe do implementacji i skalowania. Również nimi można administrować przez Project Honolulu, dzięki czemu codzienna praca związana z rozwiązaniami HCI jest znacznie łatwiejsza.

Windows Server 2019 ma jeszcze większą wydajność i niezawodność

Dodatkowo możliwe jest wykorzystywanie jako Remote Desktop Session Host (RDSH). W takim przypadku programy oparte na systemie Windows lub nawet cały pulpit można podzielić między użytkowników, jeśli działają one na hoście. Kolejne ciekawe, nowe funkcje dotyczą zarządzania pamięcią. Usługi Storage Migration Services (SMS) umożliwiają zaktualizowanie starego serwera plików do wersji 2019. Następuje przy tym migracja danych, uprawnień oraz ustawień. Usługa Storage Migration Service przenosi także tożsamość starego serwera na nowy, dzięki czemu poprzedni komputer można odłączyć od sieci. Niezbędne do tego narzędzie wchodzi w skład Honolulu. Windows Server 2019 Standard oferuje ponadto funkcję Storage Replica. Znajdowała się ona już w wersji DataCenter systemu Windows Server 2016 i służy do replikowania wolumenów na poziomie bloków między serwerami i klastrami. Oprócz tego Windows Server 2019 ma interfejs graficzny, którego niektórym użytkownikom brakowało w wersji 2016.

Do momentu opublikowania oficjalnych danych do orientacji mogą posłużyć wymagania systemowe Windows Server 2016:

Procesor: 1.4 GHz 64-bit EMT64 lub AMD64, zalecany Quad-Core

Pamięć RAM: obsługiwane moduły pamięci 512 MB ECC i 800 MB do instalacji VM

Dysk twardy: 32 GB dla Core, kolejne 4 GB dla GUI

Sterownik dysku: PCI Express Compliant Disk Controller

INFORMACJA PRAWNA:

Oświadczam, że aukcja spełnia warunki określone w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 3 lipca 2012 r. w sprawie C-128/11 art. 4 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych należy rozumieć w taki sposób, że drugi nabywca licencji, podobnie jak każdy następny, mogą się powołać na przewidziane w art. 4 ust. 2 tej dyrektywy wyczerpanie prawa do rozpowszechniania, a w konsekwencji są uprawnionymi nabywcami kopii programu komputerowego. Bez znaczenia jest to, czy ta kopia programu komputerowego została udostępniona klientowi przez podmiot praw autorskich w drodze pobrania jej z jego strony internetowej czy też za pomocą materialnego nośnika takiego jak CD-ROM czy DVD. Z motywów 4 i 5 dyrektywy 2009/24, wydanej na podstawie art. 95 WE, wynika że ma ona na celu wyeliminowanie różnic istniejących w prawodawstwie państw członkowskich, które istotnie naruszają funkcjonowanie rynku wewnętrznego w zakresie dotyczącym programów komputerowych. Jednolita wykładnia pojęcia „sprzedaży” jest konieczna do tego, aby uniknąć sytuacji, w której przyznana w tej dyrektywie ochrona podmiotów praw autorskich może różnić się w zależności od mającego zastosowanie prawa krajowego.

W konsekwencji autor oprogramowania nie może sprzeciwić się odsprzedaży swych „używanych” licencji umożliwiających korzystanie z jego pobranych z Internetu programów. Wyłączne prawo do rozpowszechniania kopii programu komputerowego objętej taką licencją zostaje wyczerpane wraz z jej pierwszą sprzedażą.

Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

http://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2012-07/cp120094pl.pdf